لیزر ضایعات عروقی پوست
لیزر در واقع یک طول موج خاص از نور است که به شدت تقویت شده و با اهداف مختلف به پوست تابانده میشود. هر دستگاه لیزر با توجه به طول موج آن، برای یک ضایعه یا مورد درمانی برای پوست کاربرد حداکثری دارد و در نهایت با انرژی گرمایی که در بافت هدف ایجاد میکند، باعث تخریب هدف و اثرات بالینی میشود . نقطه هدف در لیزرهای ضایعات عروقی، اکسی هموگلوبین داخل عروق است، بنابراين آسیب حرارتی اساساً محدود به عروق خونی پوست خواهد بود.
برای درمان تلانژکتازی باید در لایه انتیما در دیواره عروق به اندازه ٧٠ درجه سانتیگراد و به مدت بیشتر از ١ میلی ثانیه حرارت ایجاد کرد. این فرآیند سبب تخریب عروق نازک موجود در محدوده تلانژکتازی خواهد شد. در این فرآیند، حرارت سبب ایجاد انعقاد خون موجود در این عروق و در نهایت از هم گسیختگی عروق ریز می شود. از آنجا كه دیواره عروق ریز عموماً در مقابل تابش همه طول موج ها، حالت شفاف دارند و نمی توانند به عنوان یک جاذب حرارت (Heat absorber) (کروموفور) عمل کنند، از این رو، فرایند درمان تلانژکتازی بر جذب نور توسط هموگلوبین و اکسی هموگلوبین درون عروق متمرکز می شود. نور جذب شده توسط هموگلوبین و اکسی هموگلوبین درون عروق به حرارت تبدیل شده و این حرارت در نهایت به دیواره عروق منتقل میشود و تأثیر نهایی را بر جای میگذارد. هموگلوبین بیشتر از همه، طول موج های ۴۳۲ و ۵۵۶ نانومتر را جذب میکند و جذب نور اکسی هموگلوبین بیشتر در طول موج های ۴۱۴ ، ۵۴۲ و ۵۷۶ نانومتر صورت می گیرد. انرژی گرمایی ایجاد شده توسط لیزر به عروق خونی آسیب میرساند، اما از آنجا که بافت اطراف عروق مقدار ناچیزی از این انرژی را جذب میکند، معمولاً تحت تأثیر قرار نمیگیرد و به این ترتیب خطر ایجاد زخم و آسیب بافتی بسیار پایین است.