ليزرهاى جوانسازى پوست

پیری پوست یکی از دغدغه‌هایی است که امروزه با آن سروکار داریم. از حدود ٢٥سالگى، اولین نشانه‌هاى پیری (aging) در پوست شروع به ظاهر شدن می‌کند، به تدریج  کلاژن سازى کاهش یافته‌، پوست دچار خشکی و چین و چروک شده و فرایند جایگزینی سلول‌های مرده پوست بسیار کند می‌شود؛ تیرگی و کدورت پوست افزایش مى‌یابد، استحکام و سفتی پوست کم شده و خاصیت کشسانی (الاستیسیته) پوست کاهش پیدا می‌کند.

علاوه بر آثار پیری، ممکن است بعضی افراد دچار سوختگی شده یا جای جوش و زخم داشته باشند، در هر حال چه پیری چه دلایل دیگر، روش‌های زیادی وجود دارند که پوست را جوانتر و باطراوت می‌کنند، اما هیچکدام به اندازه روش‌های کلینیکی جوانسازی پوست مؤثر نیستند.
در میان روش های مختلف جوانسازى، لیزر درمانی یکی از موثرترین روش ها برای زیبایی و جوانسازی پوست است كه با كاهش چین و چروک، سفت و کشیده‌تر کردن بافت پوست و رفع جای جوش، لک و سوختگی می تواند جوانی و زیبایی را به شما برگرداند .
روش‌های لیزر درمانی به این دلیل که توسط تجهیزات مدرن و پیشرفته پزشکی انجام می‌شوند، بسیار تأثیرگذار هستند. 
کلینیک دكتر بيتا ساقى یکی از مراکز درمانی و حرفه اى بوده که دارای بهترین و مدرن‌ترین تجهیزات جوانسازی پوست است. در این کلینیک انواع روش‌های روز پزشکی برای جوانسازی پوست انجام می‌شود که در ادامه آن‌ها را معرفی می‌کنیم.
پیری پوست (skin aging) چهار تابلوی اصلی دارد که عبارتند از:​​​​​​​

چین و چروک‌ها (wrinkles)
خطوط ریز (ridges) اولین علامتی است که پس از ٢٥ سالگی در نواحى مختلف پوست ظاهر مى‌شود؛ در صورت عدم درمان، این خطوط ریز به چین و چروک (wrinkles) تبدیل مى‌شوند و در ابتدا فقط هنگام صحبت کردن، خندیدن و اخم کردن ایجاد مى‌شوند اما به مرور به جزء ثابت چهره تبدیل خواهند شد (تبدیل خطوط دینامیک به چروک استاتیک).

لازم است بدانید که خطوط افقی پیشانی که در اثر بالا انداختن ابروها ایجاد مى‌شوند، خطوط عمودی بین ابروها که با اخم کردن‌هاى مکرر مرتبط است و خطوط شعاعى دور چشم (خطوط پنجه کلاغی یا claw foot) که هنگام خندیدن ظاهر مى‌شوند، خط خنده (nasolabial fold) و خطوط شعاعى دور لب‌ها (smokers’ line) که در سنین بالاتر ایجاد مى‌شوند، همگى از علائم پیرى پوست هستند.

کاهش حجم(loss of volume)
پوست صورت، روى داربستی از استخوان ها، عضلات و یک بالشتک چربی کشیده شده و شکل و فرم صورت ما وابسته به مجموعه این چهار ارگان است.

با افزایش سن:
۱- استخوان ها کم کم تحلیل مى‌روند و باعث مى‌شود تا برجستگی پیشانی، گونه‌ها، فک فوقانی، فک تحتانی و زوایای فکی کاهش یابد؛
٢- عضلات صورت تحليل رفته و کوچک مى شوند
٣- چربی زیر پوست تحلیل مى‌رود
٤- پوست نازک‌تر شده و استحکام و كشساني خود را از دست مى‌دهد

مجموعه این تغییرات باعث شلى و افتادگى پوست مى‌شوند لازم به ذکر است که این تغییرات یک شبه اتفاق نمى‌افتند بلکه فرآیندی است که طی سالیان متمادی و به تدریج ایجاد مى‌شود، هدف جوانسازى صورت، متوقف کردن و معکوس کردن این فرآیند است. اگرچه اغلب روش‌هاى مختلف جوانسازى تا سنين بالا و در پيرى هم مؤثر است ولى در صورتی که درمان‌هاى پیشگیری کننده به موقع و به محض مشاهده علائم اولیه، انجام شود، نتایج بهتری خواهد داشت.

از بین رفتن كشساني پوست
در قسمت عمقی پوست، رشته‌هاى کلاژن درهم تنیده شده و هیالورونیک اسید، ماتریکس بین رشته‌هاى کلاژن را پر کرده‌ است؛ این ساختار باعث استحکام و سفتى پوست شده و همچنين رشته‌هاى الاستین كشساني و الاستیسیته پوست را تأمین مى‌کند.
از سنین ٣٥-٣٠ سالگی به بعد، با پیشرفت فرایند پیری پوست، رشته‌هاى کلاژن و الاستین هم دچار فرسودگی و آسیب مى‌شوند و به تدریج پوست خاصیت کشسانی و استحکام خود را از دست داده‌، ساختار پوست ضعیف شده و پوست حالت خمیری پيدا مى كند؛ ابتدا خطوط ریز و سپس چین و چروک‌های عمیق شکل می‌گیرند. همچنین، پوست خشک‌تر شده و شفافیت و یکنواختى سطح پوست از دست مى‌رود.

بروز انواع ضایعات پوستی
تابلوى چهارم پیری پوست، بروز انواع لکه‌ها و خال‌ها و اختلالات رنگدانه‌اى در سطح پوست است، بسیاری از این خال‌ها و لکه‌ها، با استفاده از لیزر برداشته مى‌شوند.
فرآیند پیری یا aging در هر سه لایه پوست اتفاق می‌افتد و ظهور علائم پیری پوست در هر لایه متفاوت است؛ این علائم به طور خلاصه عبارتند از:


تغییرات لایه بیرونی پوست یا اپیدرم
اپیدرم از چندین لایه سلول تشکیل شده و یک لایه نازک چربی روی سطح آن را مى‌پوشاند. در سنین بالا، کاهش تولید چربی سطح پوست، منجر به خشکی پوست مى‌شود. اپیدرم به مرور نسبت به اشعه ماوراء بنفش (UV) حساس‌تر می‌شود. در ضمن توانایی ترمیم خودکار پوست و قدرت سیستم ایمنی آن کم مى‌شود؛ در نتیجه احتمال تکثیر سلول‌هاى خوشخیم یا بدخیم، بروز عفونت‌ها، ايجاد انواع خال و ضایعات پوستى افزایش یافته و زخم‌ها دیرتر ترميم مى شوند.

تغییرات لایه میانی پوست یا درم
این لایه، از رشته‌هاى کلاژن و الاستین که در هم پيچيده شده‌اند و ماده‌اى به نام هیالورونیک اسید که مانند سیمان بین رشته‌هاى کلاژن و الاستین را پر کرده‌، تشکیل شده است. این ساختار بتون مانند، به پوست استحکام و خاصيت كشسانی مى‌دهد.
با پیشرفت فرایند پیری پوست، تولید کلاژن، الاستین و هیالورونیک اسید (که در پوست جوان فراوان است) کاهش می‌یابد. توانایی حفظ آب پوست کم شده و خشکی تشدید می‌شود. همچنین، مویرگ‌های خونی کوچک (capillary) شکننده‌تر می‌شوند.

تغییرات لایه زیر پوستی یا هیپودرم
این لایه بالشتکى از چربى و بافت نگهدارنده است که فونداسیون پوست را تشکیل مى‌دهد. علامت اصلی پیری پوست در این لایه شامل کاهش اندازه و تعداد سلول‌های ذخیره کننده چربی است که به کاهش حجم پوست، بروز چین و چروک‌های عمیق، گونه‌‌های فرو رفته و نقص در فرآیند التیام زخم می‌انجامد.​​​​​​​